Bliskie relacje i więzi. Rozmowy w których bliscy słuchają, a nie koniecznie dają rady.
Dobre relacje z rówieśnikami. Wspieranie dziecka w rozwijaniu relacji rówieśniczych.
Akceptacja dziecka i gotowość do udzielania wsparcia.
Dając przykład do naśladowania: gdy dorosły szuka pomocy w jakimś kryzysie to uczy w ten sposób własne dziecko jak radzić sobie z problemem (szukanie wsparcia /rozwiązania).
Zadbanie o rozwijanie pasji/zainteresowań. Zaangażowanie się w życie szkoły, klubu sportowego, wspólnoty religijnej itp.
Zdrowy tryb życia (sen, odżywiania, czas na odpoczynek i zabawę).
Im więcej jest czynników chroniących tym większe jest bezpieczeństwo dziecka.
Przy małej ilość czynników chroniących, a przerastających oczekiwaniach pojawia się frustracja.
